- ἐγκλείει
- ἐγκλείωshut inpres ind mp 2nd sgἐγκλείωshut inpres ind act 3rd sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἐγκλείει
Look at other dictionaries:
κολλοειδή — Διαλύματα που χαρακτηρίζουν μία ορισμένη κατάσταση της ύλης, η οποία ορίζεται από την ύπαρξη σωματιδίων με μεγάλη επιφάνεια ανά μονάδα όγκου ή ανά μονάδα μάζας. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε οποιαδήποτε ουσία, ανεξάρτητα από τη χημική σύσταση, τη… … Dictionary of Greek
γονάγγειο — το αναπαραγωγικός πολύποδας των υδροζώων, δηλαδή χιτινώδης διαφανής σάκος (γονοθήκη) που εγκλείει το βλαστόστυλο και τους μεδουσοφόρους οφθαλμούς πάνω σ αυτό … Dictionary of Greek
δευτερόπλασμα — Το θρεπτικό μέρος του αβγού ορισμένων ζωικών ομάδων. Ονομάζεται και λέκιθος. Οι θρεπτικές ουσίες στο δ. συσσωρεύονται, συνήθως, με τη μορφή κίτρινων κόκκων που περιέχουν λιπίδια, πρωτεΐνες και γλυκογόνο. Οι κόκκοι αυτοί άλλοτε βρίσκονται… … Dictionary of Greek
εξαπλοειδής — ο βιολ. ο οργανισμός ή ο πυρήνας που εγκλείει έξι απλοειδή μέρη χρωματοσωμάτων … Dictionary of Greek
εργογόνος — α, ο αυτός που εγκλείει και αποδίδει ενέργεια … Dictionary of Greek
ζωή — Παρότι τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της ζ. αποτελούν ακόμα αντικείμενο συζητήσεων, μπορούμε να δεχτούμε τον ορισμό ότι: ζωντανό είναι το ον εκείνο που, εξατομικευμένο στο περιβάλλον για έναν καθορισμένο χρόνο, έχει την ικανότητα να διατρέφεται, να… … Dictionary of Greek
μεταλλοπρωτεΐνη — η (βιοχ.) έγχρωμη ετεροπρωτεΐνη τής οποίας η προσθετική ομάδα εγκλείει ένα μέταλλο … Dictionary of Greek
πόντος — Επαρχία της Μικράς Ασίας, στο βόρειο τμήμα της Τουρκίας. Στα Β βρέχεται από τον Εύξεινο Πόντο, ενώ στα Α ορίζεται από την Κολχίδα, στα Δ από την Παφλαγονία και στα Ν από την Καππαδοκία. Ο Π. πήρε το όνομα αυτό και έγινε σημαντικός μόνο κατά τους… … Dictionary of Greek
ρητινοφόρος — ο, Ν 1. (για δέντρο) αυτός που περιέχει ή παράγει ρητίνη 2. (για φυτικό κύτταρο) αυτός που εγκλείει ρητίνη 3. φρ. α) «ρητινοφόρα δέντρα» ή, απλώς, «ρητινοφόρα» βοτ. δασικά δέντρα τα οποία ανήκουν στα γυμνόσπερμα και που το ξύλο τους περιέχει… … Dictionary of Greek
σπερμοφόρος — ο / σπερμοφόρος, ον, ΝΑ, θηλ. και α Ν νεοελλ. σπερματοφόρος αρχ. 1. αυτός που φέρει ή εγκλείει σπέρμα 2. (για φυτό) γεμάτος σπέρματα, γεμάτος σπόρους 3. φρ. «σπερμοφόρον πήρην» σακούλι γεμάτο στάρι (Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < σπέρμα + φόρος (<… … Dictionary of Greek
